Mijn hoofd vond er iets van

Mijn hoofd vond er iets van, van het feit dat mijn lijf overprikkeld raakte.

Toen ik afgelopen vrijdag bij het concert van Queen stond werd ik ineens niet lekker, ik ging zweten en ik had een hoge hartslag.

Een glas sap mocht niet baten, weer terug de zaal in ging niet goed, dus ging ik naar buiten, om me te focussen op mijn ademhaling.

Mijn ademhaling bleef rustig, mijn hartritme bleef hoog (120 p/m) en dat gaf me onrustige en angstige gedachten en gevoel.

Na 1,5 uur, ergens tijdens de rit Amsterdam - Vught, werd alles weer rustig.

Mijn lijf ging zich ontladen, ik begon te gapen, ik moest huilen en als vanzelf begonnen mijn armen te schudden. Ik laat dat gebeuren, ik ben blij dat dat gebeurt.

Maar dat míj dit gebeurde! Daar vond ik wel iets van. Ik zorg toch goed voor mijzelf? Het voelde als een soort falen in mijn hoofd.

De volgende ochtend kwam de tachycardie terug en ben ik naar de huisartsenpost gegaan. Gelukkig was er geen hoge bloeddruk die eraan ten grondslag slag.

Mijn lijf is overprikkeld en misschien is er een ijzer tekort (dat zou mij niks verbazen).

Dus heb ik af te schalen.

Dat gaat eigenlijk altijd als vanzelf, ik kies inmiddels altijd eerst voor mijn eigen gezondheid, ik ben lief voor mijn lijf.

Ik plan direct extra float sessies in, ga naar yoga, doe dutje, ga vroeg naar bed, eet gezond en doe alleen het strikt noodzakelijke en check bij mijzelf of ik met focus en energie kan werken.

Ik heb gewoon gewerkt, dat gaat ook prima en daarbuiten is het zelfzorg.

Ik leer hier weer zoveel van: het is namelijk oké om mij soms onzeker of angstig te voelen over mijn eigen gezondheid, ik ben tenslotte gewoon mens ;)

Je overgeven aan dat wat er is, is een turbulent maar wel voor mij een passende weg.

Zorg goed voor jezelf.

Liefs, Karien